ما نسل بوسه های خیابانی هستیم ...

نسل خوابیدن با اس ام اس ...

نسل درد و دل با غریبه های مجازی ...

نسل غیرت رو خواهر، روشنفکری رو دختر همسایه ...

نسل عکس های برهنه بازیگران ...

نسل جمله های کوروش و شریعتی ...

نسل ترس از رقص نور ماشین بلیس ...

نسل استرس های کنکور و سکته های خاموش ...

نسل تنهایی ، نسل سوخته ...

یادمان باشد هنگامی که دوباره به جهنم رفتیم مدام بگوییم:

یادش به خیر ... دنیای ما هم همینجوری بود ...

غمگینم!...

همانند دلقکی که روی صحنه چشمش به

عشقش افتاد که با معشوقش به او می خندد...

همیشه منتظر کسی باش

که تو رو با همه ی دیوونگیت و خل بازیات قبول داشته باشه 

و تو رو به همه نشون بده و بگه:

این دیوونه ی خل ...... عشق و جیگر منه !!!

آموخته ام کسی که یادم نکرد من یادش کنم شاید او تنهاتر از من باشد ...

باز دلم غم گرفت دوباره ماتم گرفت     ماه محرم  آمد تمام عالم گرفت

محرم آمد و دلها غمین شد       غم و عشق و بلا با هم اجین شد

هفت رنگ تر از همه هفت رنگ هایی !!!!

لب هایت طعم سیگار میداد......

و من میدانستم تو سیگار نمی کشی....

هیس دخترها فریاد نمی زنند!

هیس دخترها بلند نمی خندند!

هیس دخترها حقی ندارند!

هیس دخترها باید ارام زندگی کنند!

هیس دخترها باید درد را تحمل کنند!

هیس دخترها باید بسوزند و بسازند!

هیس دخترها باید ظلم و حرف زور را قبول کنند!

"فقط به جرم دختر بودنشون"

هیس دخترها باید تحمل کنند و اعتراض نکنند!

هیس دخترها حتی حق اینو ندارند که عکسشون روی

اگهی ترحیمشون چاپ بشه!

هیس دخترها باید ارام بمیرند!

هیس دخترها فریاد نمی زنند!